Russian Circles - Geneva

20/10/09 η κυκλοφορία του 3ου δίσκου των Russian Circles είναι γεγονός.
Ο τίτλος του album λοιπον: Geneva. Ο δίσκος αποτελείται από 7 κομμάτια και έχει συνολική διάρκεια 46 λεπτών. Οι 2 προηγούμενες δουλειές τους και ειδικότερα η πρώτη με είχε ενθουσιάσει ιδιαίτερα.
Ετσι λοιπον η ακροαση αρχισε με το πρώτο κομμάτι που ακούει στον τίτλο Fathom το οποιο είναι από τα κομμάτια εκείνα που περιμένει κάποιος να ακούσει σαν εισαγωγή σε δίσκο που περίμενε με ανυπομονησία....ΤΑ ΣΠΑΕΙ...μέτριες ταχύτητες τελετουργικά riff και απίστευτο μπάσο. Αν όλος ο δίσκος συνεχίσει με αντίστοιχα κομμάτια τότε....τότε ίσως και να μιλάμε για την καλύτερη κυκλοφορία του group. Geneva…το ομώνυμο κομμάτι. Ένα κομμάτι το οποίο με το που ξεκινάει ‘βρωμάει’, εδώ οι ταχύτητες σπάνε λίγο τα καθιερωμένα και οι ρυθμοί θυμίζουν λίγο από τις πολύ καλές εποχές των ISIS...ναι το κομμάτι είναι πληθωρικό και αγριεμένο, δεν σε κάνει να θέλεις να τα σπάσεις, όχι, έχει αυτό το συναίσθημα της ήρεμης δύναμης. Μέχρι στιγμής καλά πάμε. Melee…εδώ μπαίνουμε σε 1 λίγο πιο κλασσική post σύνθεση, η οποία δεν είναι άσχημη, δεν είναι και κάτι όμως που δεν έχει ακουστεί πολλάκις. Ο χαρακτηριστικός βέβαια ήχος του group ακούγεται καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού πράγμα που του προσδίδει ένα (+). Hexed All...έχουμε φτάσει στη μέση του δίσκου και έχουμε ήδη 2 κομματάρες και ένα λιγότερο κομματάρα. Την πρώτη φορά που το άκουσα αυτό το κομμάτι δεν μου άρεσε. Για την ακρίβεια δεν μου άρεσε καθόλου. Ο λόγος είναι ότι είναι άλλο ένα κλασσικό κομμάτι του είδους που δεν είχε κάποια ιδιαίτερη σύνθεση. Καπάκι όμως από αυτό το κομμάτι παίζει το Malko το οποίο είναι ένα κομμάτι που με το που ξεκινάει, τα σπάει. Σοφά λοιπόν επέλεξαν να βάλουν στη μέση ένα κομμάτι σαν το Hexed All το οποίο φυλακίζει-υπνωτίζει τον ακροατή με μια όμορφη μελωδία. Έρχεται λοιπόν καπάκι το Malko το οποίο είναι ένα από τα πολλά τους κομμάτια που ακροβατούν ανάμεσα σε post rock και post metal μονοπάτια. Παιχνιδιάρα εισαγωγή και ξέσπασμα που σε κάνει να κουνάς το κεφάλι σου πάνω κάτω σε πολύ έντονους ρυθμούς.
Μέχρι στιγμής λοιπόν ο δίσκος δεν είναι άσχημος, Σίγουρα όμως έχει χάσει το τίτλο της καλύτερης κυκλοφορίας του group. Ακολουθεί το When The Mountain Comes To Muhammad. Καλό κομμάτι με αρκετά ψυχεδελικά σημεία λιγότερες εντάσεις και σημαντικά μειωμένες ταχύτητες. Η κορύφωση του κομματιού είναι αντίστοιχα χαμηλών τόνων και σε εσωτερικό – συναισθηματικό επίπεδο. Ο δίσκος κλείνει με το Philios που είναι και το μεγάλο κομμάτι του δίσκου. Καλή σύνθεση, όμορφο χρώμα και γενικότερα ένα ταξιδιάρικο δεκάλεπτο κομμάτι που σε κρατάει σε ενδιαφέρον.
Γενικότερα λοιπόν είναι ένας δίσκος που έχει πραγματικά πολύ καλές στιγμές και κάποιες οι οποίες αν δεν υπήρχαν δεν θα έλειπαν ιδιαίτερα από κανέναν. Είναι ένας καλός δίσκος παρόλα αυτά που αξίζει να υπάρχει στη δισκοθήκη μας.


Πανος Γιαλουσης