Να ξεκαθαρίσω κάτι πρώτα. Άκουσα πρώτη φορά τους Isis πριν 5 χρόνια όταν βγήκε το Panopticon (πέρασε τόσος καιρός κιόλας
, και στη συνέχεια ήρθα σε επαφή και με τις υπόλοιπες κυκλοφορίες τους. Για μένα η κορυφαία τους στιγμή είναι, πέρα από κάθε αμφιβολία, το Oceanic. Καλά μέχρι εδώ;
ΟΚ πάμε τώρα στο Wavering Radiant. Καλύτερο από το In the Absense… μάλλον γιατί ξεφορτώθηκαν τις περίσσειες επιρροές των Tool που έβγαζαν μάτια και, όπως και να το κάνουμε, εδώ «χώνουν» πιο πολύ! Πιο απλωμένος ήχος, σε αφήνει να αναπνεύσεις, με πιο progressive, αν θέλετε, κιθάρες και χωρίς τα τόσο έντονα sludge περάσματα που γκρέμιζαν πόλεις και χωριά (τα οποία όλοι όμως αγαπήσαμε).
Λοιπόν για να τελειώνουμε, να πως το καταλαβαίνω εγώ. Το Oceanic τυλιγόταν γύρω σου σιγά-σιγά και μετά σε τράβαγε στο βυθό και σ’ έπνιγε. Το Panopticon σε έπαιρνε απ’ τα μούτρα, σε απογείωνε κι εσύ έσκαγες από την διαφορά πίεσης. Με το Wavering Radiant απλά αιωρείσαι και ταξιδεύεις. Ποιος είπε ότι κι αυτό δεν είναι καλό;
ΥΓ: Ο Aaron Turner είναι καλλιτέχνης με όλη τη σημασία της λέξης. Είτε γράφει μουσική, είτε σχεδιάζει.
8,5/10
mitsakos
Ο δίσκος έχει αναρτηθεί στο Post Trip.