Rosetta, Blindead, City Of Chips Live @ An Club 19/6/09

To σκηνικό για άλλη μια φορά γνωριμο. Μια συναυλία η οποία είχε σκοπό να ταράξει τα εγκεφαλικά μας κύτταρα ήταν έτοιμη να ξεκινήσει και εγώ δυστυχώς είχα αργήσει. Αυτήν την φορά το μικρό μαγαζί των Εξαρχείων υποδεχόταν τους Rosetta,οι όποιοι πρώτη φορά βρίσκονταν στην χωρά μας και δεν χωρούσε καμία δικαιολογία για άσκοπες χρονοτριβές…

Έτσι, με την είσοδο μου στο Αν έτυχα στο τέλος(ίσως και το τελευταίο riff) του πρώτου support εν ονόματι City Of Ship και έτσι δυστυχώς δεν έχω σχηματίσει κάποια άποψη.
Παρολαυτά αυτό που μου κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον ήταν η ελαχίστη προσέλευση κόσμου η οποία ήταν διασκορπισμένοι σε όλο το μήκος και το πλάτος του μαγαζιού…

Απογοητευμένος λίγο από το όλο σκηνικό, αφού έκανα το τσιγάρο μου, επέστρεψα βλέποντας τους 6 μυστηριους τύπους από την Πολώνια ετοίμους για το δικό τους set.
Οι Blindead (όπως ονομάζονται) είναι ένα γέρο sludge/doom σχήμα το όποιο ακόλουθη τα χνάρια των Cult Of Luna και έχει δημιουργηθεί από τις στάχτες μπάντων όπως Behemoth,Antigama και Decapitated…
Δυναμικοί και σοβαροί ξεκίνησαν το δικό τους set κάπως δυνατά, πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα τον κόσμο που βρισκόταν μπροστά να φύγει προς τα πίσω.. Παρά ότι και τα φωνητικά δεν ακούγονταν όπως έπρεπε οι Blindead με τα αργόσυρτα,μακρά και επαναλαμβανόμενα ριφφς και με την sludgια που τους διέπει χάρισαν στο κόσμο ένα δυνατό tracklist με ιδιαίτερη έμφαση στον δίσκο τους Autoscopia: Murder In Phazes.
Μένοντας στην σκηνή γύρω στα 50 λεπτά (όπως και οι τρεις μπάντες) μπορώ να πω πως μονό οι λάτρεις των πρώτων δίσκων των COL θα έμεναν «ζωντανοί».Παρολαυτα ο κόσμος που είχε αυξηθεί με το πέρασμα της ώρας έδωσε το καλύτερο του χειροκρότημα.

Και η ώρα για τους Rosetta είχε ήδη φτάσει.
Εκστασιασμένος παρακολουθούσα τα 4 άτομα από την Αμερική τόσο ήσυχα πάνω στην σκηνή να φτιάχνουν τα μηχανήματα τους πράγμα που δεν προμήνυε το τι θα ακολουθητέε. Με τον Micheal Armine (singer Rosetta) να είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτό που περιμένεις να δεις όταν τους ακούς ήταν έτοιμος να πιάσει το μικρόφωνο και να αφήσει τον χείμαρρο ελεύθερο.

Και κάπως έτσι εξελίχτηκαν τα πράγματα. Καλώντας τον κόσμο να μαζευτεί κοντά στην σκηνή τα 4 μελή της μπάντας έκαναν ότι είναι δυνατό για να νιώσουμε στο έπακρο το δικό τους σόου.
Και έτσι όπως το περιμέναμε όλοι, χαοτικά ριφφς, άριστες προγραμμένες που σε συνδυασμό με την κατεγιστικη φωνή του τραγουδιστή(λίγο ποιο δυνατά να τον είχαν τον καημένο) έδιναν καλύτερο ακουστικό αποτέλεσμα ακόμα και από τους δισκους τους.
Αν και στην αρχή η απογοήτευση της μπάντας ήταν εμφανής, τα 60 άτομα του Αν έδειχναν το ποιο δυνατό τους χαρακτήρα στηρίζοντας την μπάντα σε κάθε κομμάτι.
Η συμμέτοχη του κοινού ήταν τόσο δυναμική,όσο χρειαζόταν δηλαδή,για τους Rosetta να δώσουν ότι καλύτερο είχαν, οι όποιοι με το περάς της συναυλίας άραξαν και συνομίλησαν με τον κόσμο σαν να ταν κομμάτι από μας…

Παίζοντας κυρίως από το Wake/Lift -χωρίς αυτό να σημαίνει ότι άφησαν κομματάρες όπως το Europa -σε έβαζαν μέσα στο σκεπτικό του να κάνεις ανελέητο headbanging μένοντας με ένα χαμόγελο ευχαρίστησης..



Τελειώνοντας, από την μεριά μου θέλω να ευχαριστήσω τα παΐδια της CTS διότι η εμπειρία που μας χάρισε ήταν από τις καλύτερες μουσικά της ζωής μου. Και όσο και να θέλουμε να πιστέψουμε ότι οι μουσική ορίζοντες της Ελλάδας είναι πιο ανοιχτοί, καταλαβαίνετε ότι με τέτοια προσέλευση κόσμου, είναι δύσκολο να το πιστέψω αυτήν την στιγμή.

Πραγματικά ένα από τα καλύτερα post-metal live της χρονιάς γι αυτό όσοι το χάσατε πρέπει να νοιώθετε τύψεις…

Wake slumbering giant………..