Ημέρα Τρίτη , τιμή εισιτηρίου 12 ευρώ(τουλάχιστον τα 100 πρώτα) ,το An Club ιδανικός χώρος διεξαγωγής αν και όπως συνηθίζεται υπήρχαν προβλήματα στον ήχο...άλλοι δεν άκουγαν καλά φωνή..άλλοι το τσέλο. Όπως και να έχει αυτό που βλέπαμε αρκούσε.
Μια μπάντα που "έσπασε" την αμερικάνικη περιοδεία της για να δώσει τρία live στην Ελλάδα και με πολύ χαμηλή τιμή εισιτηρίου σε Θεσσαλονίκη και Λάρισα. Η 4μελής μπάντα απο την Ιντιάνα πρώτη φορά φεύγει τόσο μακριά από την πατρίδα της..κι από όσο καταλάβαμε άξιζε το κόπο και για τους ίδιους.
Αρκετός κόσμος ,αρκετά γνώριμα πρόσωπα αφού οι μουσικόφιλοι στην Ελλάδα ανακυκλώνονται και το An Club σχεδόν γέμισε.Το support,οι έλληνες Dustbowl δυστυχώς δε με κέρδισαν ,μιάς και στο είδος τους μπορείς εύκολα να βγείς γραφικός και χλιαρός (τα πιο γρήγορα κομμάτια τους ήταν καλύτερα) παρόλα αυτά είναι πολύ θετικό να υπάρχει και κάτι εγχώριο σε αυτό το στυλ.
Αυτό που όμως ακολούθησε ήταν μιάμιση ώρα με κομμάτια κυρίως από τον τελευταίο τους δίσκο Red of Tooth And Claw και τον Adam Turla να ανταπεξέρχεται άψογα χωρίς τις "ψεύτικες" που "τρέμαμε" (βλ.Ball&Chain). Τα βλέμματα τράβηξε η υπέροχη τσελίστρια Sarah Balliet που όσο και συγκροτημένη αν ήταν στη διάρκεια του live ,το απαιτεί άλλωστε και το όργανό της, ισορροπούσε τον πολύ έντονο Adam Turla. Δεν μπορώ να μην αναφέρω τον Eddie τη μασκότ των Iron Maiden πάνω στο τσέλο της..σε πλήρη αντίθεση με την φυσιογνωμία της.
Το live άρχισε με το Sometimes the Line Walks You και έκλεισε με το Spring Break 1899...ακολούθησε το ανκόρ με το Boy Decide αφήνοντας το Shiola εκτός, ένα απο τα αγαπημένα του τραγουδιστή αλλά και δικό μας. Με κομμάτια όπως το Fuego! ,Brother, Until Morale Improves και Comin Home..όπως και το Masters in Reverse(ένα από τα αγαπημένα μου) και το νοσταλγικό The Big Sleep απογείωσαν τη βραδιά.Η θεματολογία τους γνωστή, κλασσικά αρχέτυπα καλού και κακού ,προδοσία, ο διάβολος και πάνω απ'όλα το Whiskey μας μετέφεραν αλλού.
Αυτό που όμως με άγγιξε ήταν η άνεση επί σκηνής και η αίσθηση ότι οι ίδιοι αγάπησαν το κοινό..Ελπίζω να μας επισκεφτούν σύντομα και να συνεχίσουν να εξελίσσονται.Δεν χρειάζεται να είσαι ο Johnny Cash ούτε οι 16horsepower..αρκεί που είσαι οι murder by death και δίνεις στο κοινό ό,τι παίρνεις.
Ευχαριστούμε την Venerate που μας έχει χαρίσει πολύ καλά live φέτος όπως των Cult of Luna , Mono αλλά και των murder by death που νομίζω την δικαίωσαν. Πάντα τέτοια και ας είναι στο An με τις δυσκολίες του..το αγαπάμε έτσι κ αλλιώς όπως είναι.
Etid