Blueneck – The Fallen Host

Δεν γνωρίζω σε πόσους απο εσάς το όνομα Blueneck είναι οικείο, αν σας είναι όμως σίγουρα περιμένατε το δεύτερο εγχείρημα τους με έναν κόμπο στο στομάχι. Γιατί όσοι έχετε νιώσει δυνατά το Scars of the Midwest (2006) θα ξέρετε ότι αυτή η μπάντα είναι ικανή να σας απογυμνώσει συναισθηματικά, νας σας πάει εκεί που λίγα πράγματα σε αυτήν την ζωή μπορόυν να σας πάνε. Και μετά απο 3 χρόνια έρχονται να σε παρασύρουν πάλι στο ταξιδι τους.

The Fallen Host λοιπόν ο τίτλος και απο την εικόνα του εξωφύλλου ψιλιάζεσαι ήδη για το τι σε περιμένει. Με δύο απλές λέξεις πόνος ψυχής. Οι Βlueneck έχουν την δυνατότητα να δημιουργούν μουσική για πραγματικά πολύ προσωπικές και εσωτερικές στιγμές. Είναι το soundtrack της βουτιάς του καθενός από εμάς στον εσωτερικό του κόσμο, της αναζήτησης του εαυτού μας, των θέλω μας, των ορίων μας και των δυνατοτήτων μας. Νομίζω ότι δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που δημιουργούν με μουσικές κατευθύνσεις σε συγκεκριμένα ιδιώματα.

Νομίζω πως αυτό το album (και το Scars of the Midwest) απλά βιώνονται και μεγαλώνουν μέσα σου.