Οι
Pelican απ’το μακρινό Chicago των Ηνωμένων Πολιτειών πρόκειται για ένα instrumental μουσικό σχήμα που κινείται βάσει των μουσικών του επιρροών στο χώρο της stoner rock, doom metal και post-rock σκηνής. Ξεκινώντας απ’ τους τριμελείς Tusk, σχηματίστηκαν οι τετραμελείς πλέον Pelican που απ’το 2001 με το ομώνυμο ΕΡ,
«Pelican» και μετά από 5 splits, 4 ΕΡ’s ,4 πλέον full-length albums και συνεργασία με τη δισκογραφική Hydra Head Records(την οποία κατέχει και διαχειρίζεται ο Aaron Turner των Isis), συνεχίζουν την μουσική τους πορεία πλέον ως μέρος του Southern Lord label.
Οι πειραματισμοί τους πάνω σε ένα ευρύ μουσικό φάσμα έχει δημιουργήσει ερωτηματικά όσον αφορά το είδος που παίζουν οι Pelican, οι οποίοι ουκ ολίγες φορές έχουν συγκριθεί με τους Μποστονέζους Isis, καθώς και με τους Σουηδούς Cult of Luna, ενώ είναι πασιφανής η βαθιά επιρροή απ’ τους άρχοντες Neurosis. ’Οσον αφορά το είδος που παίζουν, ο κιθαρίστας τους Trevor de Brauw έχει δηλώσει για το συγκεκριμένο ότι: « Δεν νομίζω ότι οι Pelican είναι ένα metal γκρουπ…Αισθάνομαι ότι είμαστε ένα μέρος της τροχιάς των Μεσοδυτικών συγκροτημάτων που απλά ανακατεύει το aggressive με την pop ευαισθησία, οπότε εύκολα κανείς θα μας κατηγοριοποιούσε με instrumental μπάντες, αλλά δεν σκοπεύαμε να είμαστε instrumental. Απλά δεν ξέραμε πώς να βάλουμε φωνητικά στην μουσική μας και αυτό va ακούγεται καλό!»
Φτάνουμε λοιπόν στο 2009 όπου έρχεται το τέταρτο full-leght άλμπουμ με το τίτλο
«What we all come to need», μια πραγματικά ενδιαφέρουσα προσέγγιση στην experimental post-rock νοοτροπία. Ούτως ή άλλως, οι Pelican είναι γνωστοί για τη τάση τους να τοποθετούν διαφορετικές μελωδίες στο ίδιο μουσικό καλούπι και να τραβάνε το χρόνο σε όλα τα κομμάτια, κάτι το οποίο θυμίζει ηχογραφημένους αυτοσχεδιασμούς. Καλοδουλεμένα και σαφώς ανεπιτήδευτα μελετημένα τραγούδια είναι λίγα απ’τα βασικά χαρακτηριστικά του δίσκου
«What we all come to need».Ξεκινώντας απ’ το
¨Glimmer¨, την απαλή εισαγωγή διαδέχεται ένας ηχητικός καταιγισμός από φαινομενικά ασύμμετρα tempos, ενώ το δυναμικό
¨Ephemerol¨ ακροβατεί ανάμεσα σε δυνατούς ρυθμούς και chill πινελιές. Το
¨Creeper¨, όπως και το
¨An inch above sound¨ από slugde κιθαριστικούς ήχους και stoner attitude το σκηνικό αλλάζει και η μουσική των Pelican μεταμορφώνεται σε καθαρόαιμο post-rock. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε το
¨An inch above sound¨…Θεωρώ ότι έγινε μία φοβερά περίτεχνη μίξη από experimental post-rock και doom στοιχεία και το αποτέλεσμα είναι πλούσιο σε ηχητικά χρώματα.
¨Strung up from the sky¨ και οι Pelican παντρεύουν τις ταξιδιάρικες μελωδίες με χαοτικά ξεσπάσματα, ενώ με το ομώνυμο
¨What we all come to need¨ μπλέκουν τις post-rock μπασσογραμμές με μελωδικές κιθάρες και stoner καθαρά tempos που όλα μαζί οδηγούν τον ακροατή σε ένα ξεχωριστό μουσικό ταξίδι. Το τελευταίο τραγούδι του δίσκου
"Final breath" είναι ίσως το πιο διαφορετικό απ΄όλα τα άλλα καθώς πρόκειται για ένα κομμάτι με θολά μάλιστα φωνητικά και ξεκάθαρη doom αισθητική.
Έτσι λοιπόν, με το καινούριο τους δίσκο
«What we all come to need», οι Pelican αποδεικνύουν πως η καλή χημεία πάνω στο experimental στοιχείο και τα ευρεία μουσικά ακούσματα μπορούν να δώσουν ταυτότητα στον ήχο μιας μπάντας και πως οι συνεχείς ηχητικές εναλλαγές δημιουργούν βάθος στα κομμάτια και τα απομακρύνουν από την μονότονη φλατ μουσική ρουτίνα.