Jacob - Solace

Ορχηστρικό Post-Rock από άλλο ημισφαίριο. Η ιστορία των Jakob ξεκινάει το 1998 στην πόλη Napier της Νέας Ζηλανδίας, όπου και εμφανίζονται σε τοπικές pub, ζεσταίνοντας το κοινό για μεγαλύτερες μπάντες της εγχώριας μουσικής σκηνής. Οι εμφανίσεις τους άρεσαν πολύ στο κοινό, με αποτέλεσμα να περιοδεύουν ασταμάτητα, μέχρι σχεδόν το τέλος του 99. Την ίδια χρονιά, κυκλοφόρησαν και το 1ο τους ομότιτλο EP. Από τότε και μέχρι σήμερα, έχουν κυκλοφορήσει 3 full άλμπουμ, άλλο ένα EP και 3 singles. Όχι άσχημα ποσοτικά, δεδομένου ότι η τελευταία τους δουλειά έφτασε στα ράφια των δισκοπωλείων τον Ιούνιο του 06. Η ποσότητα βέβαια, από μόνη της δεν λέει και πολλά πράγματα. Όταν όμως αυτή συνοδεύεται με πειραματισμό και συνεχή πρόοδο, τότε αποκτά άλλο νόημα. Έτσι λοιπόν οι Jakob από το 99 μέχρι και το 06 βελτιώνονταν σε κάθε καινούργιο δίσκο. Ομολογουμένως δεν έπαιξαν ποτέ κάτι πρωτοποριακό. Ούτε ήταν το συγκρότημα που έφερε τα πάνω στο είδος. Είχαν όμως μια σταθερή και προς τα άνω πορεία, και με κάθε νέο δίσκο έρχονταν όλο και πιο κοντά στον προσωπικό τους ήχο.
Το Solace είναι η τελευταία τους δουλειά και κατά την ταπεινή μου άποψη η καλύτερή τους. Όπως και στα προηγούμενα άλμπουμ έτσι και σε αυτό οι επιρροές των Explosions In The Sky είναι ολοφάνερες. Το να επηρεάζεσαι βέβαια κάθε άλλο παρά κακό είναι, και ειδικά όταν το προχωράς και ένα βήμα παρακάτω. Στο δίσκο αυτό η ατμόσφαιρα είναι λίγο πιο βαριά, η διάθεση ελαφρώς πιο οργισμένη και το τελικό αποτέλεσμα πιο κιθαριστικό. Όπως είπα και προηγουμένως οι Jakob δεν είναι καινοτόμοι. Για έναν περίεργο λόγο όμως καταφέρνουν και μεταφέρουν τα συναισθήματά τους, στη μουσική τους, χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Ακόμα και τα μεγάλα σε έκταση κομμάτια τους κάθε άλλο παρά βαρετά είναι. Μάλλον η απλότητα των μελωδίων τους, οι πολλοί ambient ήχοι, και η έντονη παρουσία του rock ήχου της κιθάρας είναι αυτό που κάνει τελικά τη διάφορα. Κομμάτια που ξεχωρίζουν δεν υπάρχουν. Όλα είναι πραγματικά καλά και σίγουρα ο καθένας θα ξεχωρίσει αυτά που του ταιριάζουν περισσότερο. Στο όλο καλό κλίμα του δίσκου έρχεται και το απλό μεν εκπληκτικό όμως εξώφυλλο. Αν μπορούσα να βάλω βαθμό τότε θα ήταν 4/5.
- Λυκάων -