Holy Fuck - LP

HOLY FUCK-LP



Πριν 4 περίπου χρόνια στον Καναδά οι Graham Walsh και Brian Borcherdt τα σταθερά μέλη της μπάντας (και οι δύο παίζουν πλήκτρα και παράγουν εφέ, ενώ τα υπόλοιπα μέλη παίζουν ντραμς και μπάσο) αποφάσισαν να μας προσφέρουν δύο ιδιαίτερα άλμπουμς ένα ομότιτλο το 2004 και το ‘LP’ το 2007.

Έχουν χαρακτηριστεί ως ‘Toronto’s evil super group’ και δεν θα διαφωνήσω καθόλου αφού η ‘lo-fi ‘ γεμάτη αυτοσχεδιασμούς ‘electronica’ μουσική τους είναι ‘διαβολικά έξυπνη’ και ευρηματική. Αντιστέκονται σθεναρά στην χρήση lap-top για την παραγωγή των εφέ που έχουν στα live τους και επιλέγουν τη χρήση 35 mm film synchronizer αλλά και toy keyboards and toy phaser gun γιατί όπως λένε και οι ίδιοι ’είναι πιο διασκεδαστικό’. Καταφέρνουν με αυτό τον τρόπο να προσφέρουν κάτι οπτικά και ακουστικά εντυπωσιακό στο κοινό , τραβώντας σχεδόν αριστοτεχνικά τις ταινίες.

Αν και το ομότιτλο album τους είναι κάτι το διαφορετικό και μπορεί εύκολα να χαρακτηριστεί ‘χαοτικό ‘ και πιο ‘αφαιρετικό’ με κομμάτια ‘όπως το ‘tone bank jungle’ και το ‘korock’ εμένα προσωπικά με έχει κερδίσει με διαφορά η τελευταία τους δουλειά.Το ‘LP’ περιλαμβάνει 9 tracks ‘διαμάντια’ αφού το καθένα μπορεί άνετα να ξεχωρίσει και να αποτυπωθεί στο μυαλό σου, ενώ όλα μαζί ως σύνολο συνθέτουν έναν από τους πιο ‘πρωτότυπα’ κεφάτους και διασκεδαστικούς δίσκους που άκουσα τελευταία. Η ίδια η μπάντα το ηχογράφησε άλλωστε σαν να βρισκόταν επί σκηνής και ίσως έτσι να εξηγείται και η ενέργεια που σου μεταδίδει.

Αν πρέπει να ξεχωρίσω κάποια tracks (αρκετά δύσκολο στην προκειμένη περίπτωση ,αν και θα ευχόμουν να μου συνέβαινε συχνότερα) σίγουρα ακούγοντας το ‘Royal Gregory’ ,’Super Inuit’ και ‘Milkshake’ δε θα καταφέρεις να μείνεις ακίνητος και μάλλον θα εύχεσαι τα μαγαζιά στην Αθήνα να έπαιζαν κάτι αντίστοιχο. Eνώ κομμάτια όπως το ‘Lovely Allen ‘ το οποίο αποτελεί για μένα μια τεράστια δόση αισιοδοξίας καθώς και τα πιο ‘σκοτεινά’ ‘Echo Sam’ και ‘Choppers’ προσδίδουν στο δίσκο μια ποιότητα που δύσκολα μπορεί να βρεθεί σε πιο ‘electronica’ είδη.

Δώσε την ευκαιρία να ‘εκτεθείς’ σε κάτι πειραματικό και συνάμα ξεσηκωτικό.. χωρίς λόγια που σου δημιουργούν ‘περιττούς’ συνειρμούς.. ένα δώρο χαλάρωσης.. εξάλλου καλοκαίρι έρχεται και αυτό είναι ό,τι χρειάζεται μέχρι την επόμενη μελαγχολική ‘post-rock’ κυκλοφορία. Και πού ξέρεις ίσως να αναφωνήσεις ανέλπιστα ‘holy fuck’.