Amesoeurs - Amesoeurs

Όποιος κάνει τον κόπο να διαβάζει ότι είναι αυτά που γράφω τέλος πάντων, έχει καταλάβει πως έχω μια αδυναμία στο black metal αλλά και στο post rock/metal/shoegaze/drone. Ο λόγος μάλλον είναι ότι δύσκολα βρίσκω κάποια άλλη μουσική με τόσο ανυψωτικό συναίσθημα (η psy-trance μάλλον έχει να κάνει πιο πολύ με τα bpm παρά με την σύνθεση). Οπότε είτε είναι τα ατελείωτα riffs των Emperor, είτε η επικούρα των Neurosis, είτε η ευαισθησία των Sigur Ros το ζητούμενο είναι ένα: μουσική κάθαρση της ψυχής και του μυαλού. Τι γίνεται όμως όταν αυτά συνδυάζονται;

Την απάντηση την έχουν οι Amesoeurs από την Avignon της νότιας Γαλλίας με το πρώτο, και δυστυχώς τελευταίο, ομώνυμο album τους. Με πυρήνα τον Neige (Peste Noire, Alcest, Forgotten Woods και πολλά άλλα) και την Audrey Sylvain, τους ανακάλυψα πριν 3 χρόνια με το ΕΡ τους Ruines Humaines και μου έκανε τρομερή εντύπωση το πόσο ωραίο ακουγόταν η μίξη black metal/post punk/shoegaze που έκαναν! Στο album τους τώρα, η φωνή της Audrey ακούγεται πιο δουλεμένη αλλά και πάλι απλή και γλυκιά, πλησιάζοντας σε σημεία τους Sigur Ros. Η χρήση, ως επί το πλείστον, της γαλλικής γλώσσας κάνει το όλο ταξίδι ακόμα πιο ονειρικό. Η μουσική τους, θα ήταν η black metal μετάφραση των Joy Division, το μονοπάτι που έμεινε ανεξερεύνητο από τους Katatonia του Discouraged Ones, ένα requiem για τις αδελφές ψυχές (amesoeurs) που θάφτηκαν κάτω από τη σκόνη της πόλης, ένα album για να τρυπήσεις τον θόρυβο που καλύπτει τις σκέψεις σου τα βράδια, ένα καλειδοσκοπικό soundtrack της μοντέρνας εποχής όπως λένε και οι ίδιοι.

9/10

mitsakos