High On Fire - Snakes For The Divine

Όποιος και καλά «σικάτος» και «ατσαλάκωτος» κατσουφιάζει στο άκουσμα του όρου “epic metal” ας αναθεωρήσει.Και αν δυσκολεύεται,ή τον ζώνουν τα φίδια ρε αδερφέ (σαν αυτά του εξωφύλλου) για αυτή την αποδοχή,ας ρίξει μια «αυτιά» στο “Snakes For The Divine”.Μόνο που σοφό θα είναι να προσέξει γιατί μια σαπισμένη,ελλιπής αλλά πάντα πιο ισχυρή και από από μασίφ οδοντοστοιχία (the Malamo way) η οποία ανοίκει στον κύριο Mat Pike ενδέχεται να του δαγκώσει το ανυποψίαστο αυτάκι (τι;να του το τραβήξει;μα σε σχολείο είμαστεWink από τα πρώτα κιόλας δεύτερα του ομώνυμου κομμάτιου,και άντε μετά να εύχεται ο δυστυχής παθών να τον είχε τσιμπήσει προτιμότερα δηλητηριώδης όφης (παλέβει για την άνοδο στην Α’ Εθνική τώρα,άρα είναι απασχολημένος αυτή την περίοδο).Mat Pike χπήκινγκ.Οι πιο μεταλλάδες οπαδοί των High On Fire έχουν ήδη οργανώσει parties με μπιροποσίες,καταναλώσεις κρεατικών ειδών και ακροάσεις του δίσκου από την χαρά τους,οι υπόλοιποι αν δεν είναι τελικά και τόσο ανοιχτόμυαλοι όσο έδειχναν παίζει και να ξενέρωσαν λίγο με την μπίχλα και την ταχύτητα των High On Fire και οι υπόλοιποι ας σπεύσουν. Μην ψαρώνεις όμως,αυτά τα “snakes” δεν είναι μόνο για τους “divine” και τα μπιροκοίλια,είναι για όλους.Γιατί στον πέμπτο τους δίσκο με τα πέντε φίδια στο εξώφυλλο (βρε μανία με το ερπετόν) οι High On Fire έρπουν προκλητικά προς ένα τραχύ,ταχύ και παχύ σαν ανακόντα metal,με ατσάλινα και αγενή riffs,υπέρβαρες μπασόγραμμές που σου μένουν (!) ,μονολιθικά τύμπανα και τον ξεδοντιάρη bass-tard samurai Mat Pike να σου ρίχνει πράσινες στερεές ροχάλες από το άπλυτο στόμα του,βιάζοντας με την βαρβάτη χροιά του τον κάθε υψίφωνο ευνούχο.Η αλλαγή εταιρίας έφερε και αυτή την ελαφρά και αισθητή στροφή,αν θέλετε,ακόμα πιο κοντά προς το μπάσταρδο heavy metal των Motφrhead και των Venom και ,όχι ότι παίζανε αλλιώς πιο πριν,τους κάνει ακόμα πιο ενδιαφέροντες και διασκεδαστικούς.Οι High On Fire τα λένε «έτσω από τα δόντια» γιατί απλά μπορούν.Μερακλίδικα,ατημέλητα και μερακλίδικα.Κλείδωσε πόρτες,παράθυρα και νταμάρια γιατί όσο το ακούς θα προσέχεις μην σου την πέσει καμιά ορδή από κάποιο λόφο και σου πάρει το σκάλπ με κανά “Frost Hammer”(ΈΠΟΣ),αλλά αυτές οι ζωντανές παραστατικές ακροάσεις είναι που τελικά σε κρατάνε και σε κάνουν να είσαι παρών και να συμμετέχεις στην ακρόαση και έτσι γεννιούνται μελλοντικές ακροάσεις.Έτσι γεννήθηκαν τα classics.Βινύλιο κανείς;